UMBRAE

UMBRAE

dicti Veteribus, qui non invitati quidem ipsi,

amicum tamen invitatum, ad convivium, comitabantur. Origo a Socrate, ut videtur, qui Aristodemum induxit non vocatum, ut iret secum ad Agathonem: ubi iocularium quid accidit. Imprudens enim ille in via Socratem post se reliquit, ac ingressus prior est, plane umbra antecedens corpus, quod a tergo lumen habet. Post tamen in praebendo hospitibus convivio, maxime Principibus viris, necessarium fuit, ut cum ignorarent co mites. qui in honore apud eos erant, hospiti permitterent invitandi arbitrium, sed definirent numerum, ne accideret iis idem, quod accipienti epulô ruri Philippum Regem, qui cum multos secum traxisset, ad cenam paucis instructam, conspicatus hospitem perculsum, significavit per internuntium amicis, ut placentae locum relinquerent. Quam dum exspectantes parcius attingebant coetera, affatim cena omnibus fuit, Plut. Symposiac. l. 7. Quaest. 6. Vide et Muscae supra. Sed et Umbrae dicebantur olim Animae mortuorum, quas velut Umbras esse fingebant, de quarum circa sepulchra apparitione, vide variis in locis Fortun. Licetum, de Lucernis Antiqq. Seu potius Spectra infernalia, quae Animas se esse mentirentur. Istiusmodi Umbras, aeris tinnitu, in sacris Lemuralibus, ab Anu expelli consuevisse, scribit Ovidius, in Fast. Unde et Alexander Aphrodisaeus in suis Problem. aeris sonô, ait, malos Spiritus depelli, eamque ob rem, in Lunae defectu, aera moveri fuisse in more positum. Vide Hieron. Magium, de Tintinnabulis, c. 14. Ita autem Ovidius habet, l. 5. Fast. v. 441.

Rursus aquam tangit, Temesaeaque concrepat aera,

Et rogat, ut tectis exeat Umbra suis.

Ubi crepitus fiebat ad finem sacrificii, ut volens Umbra discederet: unde sunt abacta silentia. Imo et lacte sparsae, retrocedebant. Papinius Statius, l. 4. Theb. v. 545.

——— alias avertere gressus

Lacte quater sparsas, maestôque excedere lucô,

Nata iube ———

Ubi quater nonnullis exponitur saepius: Barthius autem rituale esse verbum numerumque Papinium posuisse constitutum, non dubitat ad h. l. qui etiam de Umbrarum circumvolatione circa cadavera, donec illa consumerentur; curvis unguibus; evocatione; iracundiâ et vindictae cupiditate; vesponsis (quae qui petebant, Umbrarii dicuntur in Edict. Theodorici Regis. c. 108.) aliisque huc pertinentibus, varia erudite collegit, ex Veterum monumentis, in Animadversionibus suis Papinian. passim: De Umbris, Neptunalium Festo, a Romanis excitari solitis, vide Ovid. l. 3. Fastor. plura vero hanc in rem supra, vocibus Ahori, Anima, Biothanati, Manes, Necyomantia etc, Addam hoc unum, quod Umbras accusatrices, post hanc vitam, quarum meminit Lucianus in Necyomant. non male referre maleficos Spiritus, qui homines reos in ultimo Iudicio delaturi sunt, ut ex Scriptura sacra addiscimus, observat Tob. Pfannerus, System. Theol. Gentil. pur. c. 20. §. 10.